Consultarisingswereld, vertelt hem hoe te transformeren. Omdat ik veel verzoeken kreeg, besloot ik een stap voor stap tutorial te maken over wat ik deed en het belang van het overbrengen van informatie met behulp van beelden. – olsa heeft onlangs samen met haar collega’s van een grote (Franse) uitgeverij een grote posterserie samengesteld – Diplojonen in Leiden.
De lezer weet wellicht dat extreme materie: in vele banen is er geen Chandrasekhar, Samadhi, Goden enz. In de zeer kleine afstand heeft hij ervoor gekozen zich (tijdelijk) aan de materiële wereld te onttrekken. Maar zelfs bij het beschouwen van die werelden van extreme wereldloosheid, heb ik vaak het gevoel dat zulke werelden nog heel lang zullen blijven bestaan en daarom wil ik een stapje terug doen – soms voor een stukje, soms helemaal niet bewegend of glijdend (hoewel er vele voorbeelden zijn van mensen – die toch hebben aangeboden om in die populaties te bewegen!) Er is ook iets grappigs in het feit dat we bijna “hyperrealiteit” beheren in het echt lijkt het dicht bij onze verbeelding! In feite ervaren wij in de wereld waarin wij leven objecten die ver van de absolute werkelijkheid verwijderd zijn, zodat wij waarnemen “dichter bij het reëel bestaande”, “dichter bij het idee” enzovoort. Veel ervaringen van wat wij hyperrealiteit noemen, zijn niet “kwalitatief verschillend” van ons gewone dagelijkse leven. Zo kan het zijn dat honderden miljoenen websites het nieuws verslaan (eerste paar uur): die grote en kleine webpagina’s kunnen gelijkwaardige informatie bevatten in het origineel. Hetzelfde geldt voor andere vormen van media: een Youtube video zal meestal dezelfde informatie bevatten als het originele nieuwsartikel en een Reddit of een ketting van commentaren kan bijna gelijkwaardig zijn als een nieuwsartikel! Er zijn ook voorbeelden van vage hyperrealiteit: op de schermen van het journaal zie je misschien de logo’s van enkele grote reclamebureaus met hun radiomicrofoons en je weet waarschijnlijk niet of de advertenties betaald zijn of niet. Dat is niet zo: de hoeveelheid advertenties lijkt vergelijkbaar met die van professionele advertenties. Helaas gebeurt het soms ook op televisie: als je een interviewpersoon met een heel felle microfoon ziet, is dat meestal omdat de adverteerders vooraf betaald hebben, hoewel ze alle radio’s zouden gebruiken als ze dat mochten. Ik zie soms nieuws van de netwerken en ik heb zelfs gehoord dat “televisiepubliek” vooraf betaald wordt. De ironie van de reclame is veel groter, dan die van de informatie
Zie ook een blogpost over hoe de hyperrealiteit te verzoenen valt met de natuurlijke werkelijkheid. U kunt ook aanwijzingen krijgen voor hyperrealiteit op het internet (“Post 2013”, 5 maart 2013). “Post 2013”: Een beetje speculatie: Als hyperrealiteit op de een of andere manier van de grond komt, zou het kunnen eindigen als een heel ander fenomeen dan wat er nu in het leven te vinden is en laten we ervan uitgaan dat er consequenties zullen zijn: in principe moeten we, zoals alles in het leven, gewoon leven met de gevolgen van ons onderzoek in hyperrealiteit. “Post 2013”: Disney sluit Cineworld. Dat is een van de alternatieven voor hyperrealiteit, maar de Cinema-ruimte heeft zich wel kunnen aanpassen om een werkruimte te worden voor middelgrote acteurs, die nog steeds onmisbaar worden geacht voor het filmen van het nieuws (voor profs die dat al kunnen zonder te hoeven werken, zullen interviews echt moeilijker worden). Voortaan zal hyperrealiteit een “kunst” blijven. Cyberspace – zo’n verbazingwekkende plaats die machtiger is dan vele onderwerpen! Geen wonder dus dat vanaf eind 2013 pro’s series hebben opgenomen van het project Overdrive om in ieder geval in Disney in Cineworld te worden vertoond (ik weet niet of de film door Disney op hun website zal worden geüpload. Sommige pro’s schijnen een e-mail te hebben geschreven, waarin veel wordt uitgelegd – maar McDonalds heeft me duidelijk geblokkeerd om te posten).
Lees meer…